Zrozumieć kobietę

Kobiety uwielbiają wszystko analizować. Poddawać szczegółowym oględzinom. Przypominać – mogłoby się wydawać – nieistotne fakty. Roztrząsać. Gdybać. Rozmyślać. Czasami tylko to szczególne zamiłowanie może przynieść opłakane skutki… Jakie? To już przedstawia, w swojej książce zatytułowanej „Tektonika uczuć”, Eric –Emmanuel Schmitt. 

Diane to kobieta mocno stąpająca po ziemi, robiąca karierę w polityce. Przez lata odrzucała zaloty Richarda, żeby teraz je przyjąć. Ich szczęście nie trwa jednak długo, przynajmniej nie w odczuciu kobiety. Mężczyzna już przecież nie tęskni tak bardzo, jak kiedyś; nie przybiega uradowany po kilku godzinach niewidzenia się z ukochaną. I choć matka Diane daje jej sensowne wytłumaczenia, ona na siłę próbuje przeanalizować swój związek, znaleźć błąd, zrozumieć. Nie trafiają do niej nawet takie argumenty, jak ten: „Kobiety mogą zrozumieć tylko to, co jest kobiece w mężczyźnie; mężczyźni tylko to, co jest męskie w kobiecie. Innymi słowy, żadna płeć nigdy nie zrozumie drugiej. Tłumacząc sobie jego zachowanie, możesz być pewna, że się mylisz.”* Obawia się, że Richard się znudził. Wmawia sobie to. 

W końcu decyduje się na rozmowę z mężczyzną. Bardzo dziwną rozmowę. Pełną niedomówień. Podczas, której zakochani(!) rozstają się i… zostają przyjaciółmi. Zrozpaczona Diane jednak szybko znajduje pociesznie. Nie, wcale nie w ramionach innego mężczyzny. To było by za proste. Zamienia miłość na uczucie równie silne – na nienawiść! Wymyśla okrutną intrygę, przez którą pragnie ukarać Richarda. Niestety, sprawia, że mężczyzna odnajduje prawdziwe szczęście…

Schmitt po raz kolejny udowadnia, że zna się na kobietach; potrafi doskonale odtworzyć ich tok rozumowania. Zadanie trudne, wręcz powiedziałabym, żmudne (a niekiedy i karkołomne), jemu udaje się nadzwyczaj dobrze, realnie. W „Tektonice uczuć” bawi się więc w terapeutę, filozofa i swata jednocześnie, odsłaniając brutalną prawdę o… kobietach (choć mężczyźni nie są bez winy!).

Książka jest napisana z podziałem na role, więc czyta się ją niezwykle szybko i przyjemnie – także za sprawą wyrazistych i błyskotliwych dialogów. Nie jest to kolejna nudna pozycja z serii: Miłosne podchody kończące się happy endem!, to o wiele bardziej wartościowa lektura, poruszająca problemy uniwersalne i zmuszająca do zastanowienia się nad nimi. 
Polecam wszystkim bez wyjątku! 

"Tektonika uczuć" Eric-Emmanuel Schmitt, wyd. Znak

liczba stron: 142

Moja ocena: 8/10

* cytat pochodzi z książki

źródło zdjęcia: Wydawnictwo Znak