Literacki hardcore, czyli rzecz o dziarskich babulinkach

„Pani Ryszarda z kolei, zaraz po wskoczeniu do autobusu, wyłożyła się jak długa. Przyłożyła kolanami w podłogę tak mocno, że aż spowodowała jej pęknięcie. Babce na szczęście nic się nie stało, bo godziny spędzane na codziennych modlitwach w pozycji klęczącej sprawiły, że jej kolana były jak pięści karateków – pokryte grubszą skórą i bardzo odporne na ból. Ktoś ruszył się, żeby jej pomóc, ale ona ze znakomitą zwinnością podniosła się sama i pognała zająć swoje upatrzone miejsce. Przejście blokował jej jakiś młody cwaniak w garniturze, więc przejechała mu swoją torbą na kółkach po stopach, dzięki czemu nie musiała nawet słowem prosić o to, by ją przepuścił.”*

Są przebiegłe i podstępne. Zawsze dostają to, czego chcą – jednak nie zawsze zgodnie z prawem. Wbrew pozorom są bardzo zwinne, zwłaszcza jeśli pojedynek toczy się o miejsce siedzące w autobusie. Ich organizm - po licznych pielgrzymkach i codziennych modlitwach na klęczkach – uodpornił się na ból. Choć wzbudzają litość wokół, same tej litości nie okazują. Staruszki – emerytki, to wbrew pozorom, twarde sztuki! – przynajmniej tak przedstawia jej Przemek Krajewski w swojej debiutanckiej powieści „Trzy dewoty i kłopoty”, określanej mianem pierwszego na świecie utworu GERIATRIC-FICTION! 

Autor wprowadza nas w dość groteskowy świat dziarskich babulinek, które lubują się w obgadywaniu sąsiadów i bezczelnej współczesnej młodzieży oraz prześcigają się w ciągłych kłótniach o tym, która jest bardziej schorowana  lub tabletki której są lepsze. Wszystkie to opisy są mocno przerysowane, absurdalne, tak że powstaje całkiem zręczna i ciekawa karykatura starszego pokolenia. Wśród niego będzie nam dane bliżej poznać trzy babulinki – byłą cyrkową miotaczkę noży, emerytowaną profesorkę matematyki oraz weterankę dwóch wojen światowych, które zjednoczą swoje siły, by pomóc swej czwartej koleżance przewiezionej do psychiatryka po tym jak jej zachowanie zaczęło przypominać szczura... Nie jest to bez znaczenia, bo w tym samym czasie armia szczurów mieszkająca pod ziemią szykuje się na zmasowany atak na ludzi i przejęcie kontroli nad miastem. W tym celu roznosi wirusa mutującego DNA zainfekowanych staruszek, tak że przekształcają się one w krwiożercze szczurostaruszki. Jak by tego jeszcze było mało pojawia się bardzo elegancki płatny morderca, który podąża śladem swojej mamuśki – również zarażonej wirusem… Co z tego wniknie? Czy nastąpi zagłada ludzi? Tego Wam nie wyjawię – odpowiedź znajdziecie w książce :)

Przemek Krajewski stworzył historię, w której akcja jest wartka, pełna nieoczekiwanych zwrotów i intryg, a bohaterowie żywiołowi i wyraziście nakreśleni. Komizmu tu nie brakuje – zabawne i niewiarygodne są kolejne zdarzenia, śmieszne jest zachowanie i język bohaterek, stylizowany na specyficzny, ale i typowy język starszych pań. Mimo to, wiem, że nie wszystkim owa historia przypadnie do gustu. Trzeba bowiem – czytając tę książkę – ogromnego dystansu oraz poczucia humoru. To warunek konieczny! Warto jednak także zanim się zacznie lekturę, uzmysłowić sobie, że nie jest to literatura poważna, refleksyjna, choć kilka fragmentów trafnie opisuje polską rzeczywistość, która, jak się domyślam, stanowiła istotną inspirację dla autora. Dla mnie było to przede wszystkim ciekawe literackie doświadczenie. Wy jeśli chcecie czytajcie, ale na własną odpowiedzialność! :)

„Trzy dewoty i kłopoty” Przemek Krajewski, wyd. NOVAE RES

liczba stron: 182

_{*cytat pochodzi z książki, s. 23.} 

I na koniec jeszcze krótki film idealnie wpasowujący się w tematykę powyższej powieści. Zerknijcie, jest świetny :)