Puzzle przeszłości

Przeszłość – własna, rodziny, okolicy, kraju ma niewątpliwie wpływ na życie każdego. Jest jednym z czynników warunkujących jego przebieg. Co jednak gdy nie znamy swojej przeszłości? Co w przypadku, gdy wszyscy, którzy mogą nam o niej cokolwiek powiedzieć, milczą obcięci przeklętą zmową? A każda próba nawiązania z nimi kontaktu skutkuje jedynie ich nadąsaną miną i słowami „Daj spokój! To było tak dawno!”? 

 

Przeszłość daje jednak o sobie znaki, przypomina, że przez lata skrywana tajemnica musi zostać w końcu odkryta. Jakby ogrom zatajanych faktów miał nagle eksplodować. Sarah Jio w „Marcowych fiołkach” stworzyła przepiękną historię, gdzie miłość miesza się z nienawiścią, przeszłość – z teraźniejszością, życie – ze śmiercią; gdzie nic nie jest oczywiste i pewne.  

Emily to główna bohaterka opowieści. Poznajemy ją w chwili, w której jej mąż – właściwe to już były mąż – zabiera z ich, dotąd wspólnego, domu ostatnią walizkę. Nie dajcie się jednak zwieść temu dość schematycznemu początkowi. Dalej jest tylko ciekawiej! Otóż, kobieta za radą swej przyjaciółki jedzie na wyspę Bainbridge, do swojej ciotki Bee, by tam odpocząć i spokojnie pomyśleć. Jednak nie będzie jej dane zwyczajnie się odprężyć, bowiem już pierwszego dnia Emily znajduje tajemniczy pamiętnik z 1943 roku, który –jak się niebawem okaże - stanowi klucz do poznania przeszłości. Opisana w nim historia Esther i Elliota, pomoże Emily zrozumieć, poznać i zaakceptować siebie. Ale najpierw trzeba się dowiedzieć, kim jest tajemnicza Esther? Jaki skrywa sekret? Dlaczego postanowiła spisać pamiętnik? Co tak naprawdę wydarzyło się owego, pamiętnego roku? I wreszcie - jak wydarzenia zamknięte na kartach pamiętnika wpłyną na życie Emily? 

Poza wątkiem głównym, jakim jest niewątpliwe stopniowe odkrywanie przez Emily prawdy o jej rodzinie i sobie samej, w książkę został wpleciony -  bardzo rozbudowany - wątek miłosny. Wszyscy bohaterowie w jakiś sposób w nim uczestniczą, potwierdzając jedynie tezę o tym, że każdy ma w sobie ogromne pokłady dobra i miłości, tylko nie każdy potrafi je zaakcentować.

„Marcowe fiołki” to niezwykle ciepła i barwna opowieść. Sceneria małego nadwyspiarskiego miasteczka świetnie komponuje się przedstawioną historią. Woda, fale morskie, przypływy i odpływy zdają się przypominać o tym, że wszystko wraca, powtarza się w jakimś określonym celu. Nawet przeszłość. Losy bohaterów książki przeplatają się z losami postaci z pamiętnika, i w dziwny sposób miejscami uzupełniają się lub powielają. 

Powieść czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Lekki i naturalny styl Jio, ciekawi bohaterowie i enigmatyczna fabuła, rodzinny sekret to wszystko składa na bardzo dobry romans, ale też uniwersalną opowieść o potrzebie miłości, o mechanizmach działania w silnych i skrajnych emocjach. Polecam wszystkim lubiącym niekiedy odprężyć się przy nieobowiązującej, ale też niebanalnej lekturze. „Marcowe fiołki” (i dobra kawa) naprawdę do tego pasują.

„Marcowe fiołki” Sarah Jio, wyd. Znak           
liczba stron: 304

Moja ocena: 8/10

źródło zdjęcia: Znak