Nie czytam, a oglądam!

Witajcie!

Muszę się Wam przyznać, że ostatnio z czytaniem mi nie po drodze. Nie chodzi o to, że trafiam na złe lektury (choć jedna okazała się niezłą szmirą i porzuciłam ją, bez żalu, po 50 stronach męki), ale że jakoś w ogóle mnie do niego nie ciągnie. Przez ostatni tydzień podczytuję sobie jedynie – co by nie wyjść z wprawy -  pewną książkę mającą raptem, choć teraz lepiej pasuje słowo „aż” 470 stron! Tak dla porównania, w okresie wzmożonego czytania pozycja ta zostałby pochłonięta w jeden wieczór. No, góra w dwa. Ale z czytaniem jest jak z robotą, czasami trzeba iść na przestojowe…

Żeby jednak całkiem nie zdziczeć :) - pozbawiona literackich treści i zaskakujących historii, z przyjemnością - wzięłam się za ich całkiem udany zamiennik, czyli filmy. Oglądam ich masę, głównie wieczorami lub wczesnymi rankami. I dobrze, bo zawsze chciałam kilka zobaczyć, a nie było czasu… Teraz i on się znalazł. 

Dlatego dziś przedstawię Wam opinie trzech, które ostatnio miałam okazję obejrzeć, i które – moim zdaniem – warte są polecenia.

„Dziewczyna i chłopak – wszystko na opak” reż. Rob Reiner

Czas trwania: 1 godz. 30 min

Moja ocena: 8/10

Oto zgrabnie przedstawiona historia dwójki nastolatków znających się od dziecka. Ona – fanka przesiadywania na drzewach i ekscentryczna hodowczyni kurczaków, odważna, dumna i wrażliwa, czyli cała Juli Baker. On – nieco zadufany w sobie, zwyczajny nastolatek lubiący wypady z kumplami, a nie lubiący jej – upierdliwej i irytującej dziewuchy, czyli cały Bryce Loski. Ona – kocha go od pierwszego wejrzenia. On – unikał jej tak często, jak się tylko dało. Do czasu, gdy wszystko się… odmieniło.

Film iście familijny, ciepły, błyskotliwy, pełen niewymuszonego humoru - idealny na wspólne, rodzinne oglądanie. Co ciekawe i niezwykłe zarazem, narracja w filmie jest prowadzona dwutorowo –  te same wydarzenia poznajemy z dwóch perspektyw: Juli i Bryce’a, przez co też poznajemy ich samych, ich marzenia, sposób myślenia, charaktery.  To naprawdę dodaje uroku tej historii i sprawia, że ogląda się ją z niemałym zaciekawieniem.  Poza tym wielkim plusem całej historii jest jej subtelność i brak sztuczności. 

Tym, którzy szukają lekkich (ale nie głupich), niezobowiązujących, nieco wzruszających filmów, polecam obejrzeć „Dziewczyna i chłopak – wszystko na opak”. Gwarantuję dobrą rozrywkę. 

„Noc oczyszczenia” reż. James DeMonaco

czas trwania: 1godz. 25 min

Moja ocena: 6,5/10

Niedaleka przyszłość.  USA. Bezrobocie – minimalne. Przestępczość - można by rzec, że nie istnieje poza jedną jedyną nocą w roku, nocą oczyszczenia..., podczas której władze amerykańskie zezwalają na wszelkie przejawy okrucieństwa – na rozboje, gwałty, a nawet morderstwa  w imię oczyszczenia duszy z nienawiści. Jednorazowe, gwałtowne i dozwolone wyzbycie się wszelkich tłumionych pokładów agresji ma pomóc w utrzymywaniu porządku i bezpieczeństwa przez resztę roku.

Akcja rozpoczyna się na kilka godzin przed planowaną czystką. Przenosimy się do domu rodziny Sandinów i obserwujemy z ich okien przygotowania do niej. Tak, przygotowania, bo sami Sandinowie nie czują potrzeby brania w niej udziału. To jednak nieoczekiwanie się zmieni, gdy ich syn wpuści do domu czarnoskórego bezdomnego wołającego o litość i uciekającego przed bandą rozszalałych i zagorzałych „czyścicieli”. Przypadkiem zostaną oni wepchnięci w sam środek masakry. Jak to się zakończy? Zobaczcie sami.

Film całkiem sprawnie buduje napięcie, choć bywały „wymuszone momenty”, a akcja czasami dawała się przewidzieć. Niemniej jednak wciąż jestem pod wrażeniem pomysłu fabularnego. Wizja czystki wydaje się absurdalna i intrygująca zarazem. Dla jej zobrazowania oraz jednego jedynego komentarza podsumowującego tę okropną noc (który pada na sam koniec) warto obejrzeć i… zastanowić się nieco, do czego ten świat zmierza.

„Keith” reż. Tod Kessler

Czas trwania: 1 godz. 33 min

Moja ocena: 10/10!

Na koniec zostawiłam sobie perełkę.

Natalie to jedna z najpopularniejszych dziewczyn w szkole. Wiedzie zorganizowane życie i pilnie przygotowuje się do egzaminów końcowych, by móc studiować na prestiżowej uczelni. Zresztą, ma już to wszystko zaplanowane i przemyślane. Nieoczekiwanie jednak do jej uporządkowanego życia wkrada się… on, Keith – tajemniczy, nieprzewidywalny i bardzo niezależny chłopak, outsider, który ją fascynuje i pociąga. Jeśli myślicie, że to kolejna cukierkowa historia o miłości amerykańskich bogatych nastolatków, to jesteście w błędzie. Owszem, początek może i jest nieco sztampowy. Dalej jednak wszystko się zmienia, bo prawda powoli zostaje odsłaniana… Prawda brutalna, ale prawdziwa; okrutna, ale życiowa. Ona wszystko zmienia i przewartościowuje…

Nie potrafię opisać tego filmu tak, jak bym tego chciała. Brak mi odpowiednich słów. Sama trafiłam na niego przypadkiem, nie wiedziałam, co za historię skrywa, ale dałam jej szansę. I nie żałuję. „Keith” mną wstrząsnął, wzruszył mnie, ale i rozśmieszył. Wpisał się w moje serce. Skłonił do refleksji.

Jeśli nie boicie się trudnych tematów i macie ochotę na wzruszającą opowieść o miłości, polecam Wam ten film. Niech najlepszą rekomendacją będzie fakt, że w ciągu tygodnia obejrzałam go dwa razy(!) i za każdym płakałam tak samo (a może i za drugim mocniej, bo wiedziałam, jak się skończy).

Tak na zakończenie dodam, że wczoraj zakończyłam odświeżanie sobie „Shreka”. Uwielbiam tego z pozoru gburowatego i zamkniętego w sobie ogra, jego wiecznie paplającego przyjaciela – Osła oraz walecznego Kota w Butach :) Uważam, że to jedna z najlepszych animacji, jaka dotąd powstała – choć nie ukrywam, że dwie pierwsze części były najciekawsze, trzecia się broni, a czwarta jest, bo jest – a była najpewniej robiona dla pieniędzy…

Oglądaliście, któryś z tych filmów? Co o nim sądzicie? Piszcie w komentarzach i proszę,  jeśli znacie (a znacie na pewno!) jakiś ciekawy film, to mi go koniecznie polećcie :)

Trzymajcie się ciepło! Do następnego napisania!

nieidentyczna