Prawda jest tylko jedna...?

Prawda boli – mówią. Ale mówią też, że gorzka prawda jest lepsza niż niejedno słodkie kłamstewko. Bo któż z nas ma czas na zatracanie się w bezsensowych, niepokrywających się z rzeczywistością faktach? Któż z nas woli trwać w niewiedzy? Kto lubuje się w codziennym doszukiwaniu się ukrytych sensów? Przecież przyzwyczajeni jesteśmy do tego, że odbieramy wszystko jednoznacznie – coś jest albo czarne, albo białe, coś jest prawdą lub nie. Co jednak zrobić, gdy stajemy w oko w oko z faktem, który nie możemy podpiąć do którejś z tych kategorii; faktem, który – zachowując  powyższą terminologię – jest kolorowy?

Zdaje się, że Micheal Palin podobnie jak ja nad tym rozmyślał, jednak on swoje spostrzeżenia ubrał w warstwę fabularną i przestawił w formie doskonale skonstruowanej powieści z wątkami ekologicznymi (co dla mnie jest novum). „Prawda”, bo taki tytuł nosi jego dzieło, opowiada historię Keitha Mabbuta – byłego dziennikarza śledczego, który w przeszłości odnosił spore sukcesy w swoim zawodzie, jednak teraz stał się zwykłym pismakiem, wyjmowanym przez najróżniejsze instytucje do pisania peanów na ich cześć. W jego życiu nic nie zapowiadało zmiany na lepsze. Żona wyprowadziła się do innego mężczyzny, syn zerwał z nim kontakty, a córka zaczęła spotykać się z irańskim uchodźcą. Jednak los okazuje się nie być tak okrutnym, jak mogłoby się wydawać. Mabbut dostaje propozycję nie do odrzucenia. Ma napisać książkę o człowieku – legendzie, Hamishu Melville’u, aktywiście, ekologu zaciekle walczącym z tymi, którzy swoim zachowaniem przyczyniają się do pogarszania się stanu Ziemi, którzy nie respektują elementarnych praw człowieka. 

Hamish jest jednak trudny do uchwycenia. To przebiegły i piekielnie inteligentny, potrafiący doskonale się maskować człowiek. Od tego zresztą zależy wygrana w podejmowanych przez niego przedsięwzięciach. Uważa, że nie potrzebuje rozgłosu i szumu wokół swojej osoby - od lat odrzuca wszelkie oferty wywiadów czy udziałów w programach telewizyjnych - choć właśnie to, że tak  skrupulatnie odmawia, czyni z niego obiekt medialnych westchnień. Dlatego droga jaką pokona Mabbut, aby poznać i zbliżyć się do Melville’a będzie niezwykle trudna i obfitująca w liczne niebezpieczeństwa. Bohater wybierze się w niesamowitą podróż do Indii, po powrocie z której nic już nie będzie takie jak dawniej…

Ale czy aby na pewno ten ekologiczny guru jest taki święty? Czy w swoim działaniu ma jakieś szemrane interesy, ukryte cele? Czy może działa jedynie ze względu na dobro drugiego człowieka? Jak potoczy się dalej życie Mabbuta? Czy pokona złą passę i czy odbuduje swoje relację z rodziną? Odpowiedzi na te pytania, znajdziecie w „Prawdzie”.

Powieść - jak już podkreślałam - jest doskonale skonstruowana. Intryga rozwija się powoli, stopniowo wprowadzając czytnika w tajemniczy świat Indii i walk ekologicznych. Jak napisał „Daily Mail” – jest to po części ekothriller, po części zaś zjadliwy przytyk do świata wydawców. Styl, w jakim utrzymano opowieść, to słowny majstersztyk – połączenie subtelnego, wyważonego humoru, z licznymi nazwami geograficznymi i ich opisami, (które wcale nie nużą a wręcz odwrotnie – przystosowują odbiorcę do życia „życiem tej książki”) oraz dobrymi, konkretnymi dialogami. Bohaterowie są równie doprecyzowani, jak fabuła czy język. Ich rysy charakterologiczne są w pełni przemyślane i świetnie zarysowane. Oprócz tytułowego wątku, którym jest odkrywanie prawdy o Hamishu, niezwykle ciekawe pozostają kwestie rodzinne Mabbuta, które w dalszej części powieści zostają mocno rozszerzone. 

Jeśli więc chcecie wyruszyć w podróż do Indii, zabawić się w dziennikarza śledczego lub poznać mechanizmy pracy ekologów, zachęcam do sięgnięcia po „Prawdę”. Przekonacie się, jak łatwo manipuluje się prawdą, zmieniając ją wedle własnego mniemania...

„Prawda” Michael Palin, wyd. Insignis

liczba stron: 333

Moja ocena: 9/10

* źródło zdjęcia:  Insignis