Liryczne zachwyty(?)

Dziś o poezji, która coraz częściej jest spychana na boczne tory. Traktowana jako gorsza i (przede wszystkim!) nudniejsza siostra epiki. „Wałkowanie” oklepanych i często cytowanych wierszy już od wczesnoszkolnej edukacji, wcale nie zmienia negatywnego stosunku do poezji. Lekcje poświęcone analizie i interpretacji wierszy zapewne wielu z Was kojarzą/kojarzyły się z mordęgą, polegającą na wymyślaniu odpowiedzi na pytanie, co autor miał na myśli lub zastanawianiu się, jak to może zachwycać, skoro nie zachwyca...

Tymczasem, poezja jest prawdziwą sztuką! Grą słów, skojarzeń, aluzji. Pełną emocji odpowiedzią na współczesny świat, to, co się w nim dzieje, co zwraca szczególną uwagę. To uzewnętrzniona część duszy człowieka, który poprzez słowa konfrontuje świat własnych wyobrażeń ze światem zastanym, rzeczywistym.

Sama, przyznaję się, wielką miłośniczką poezji nie jestem. Mam jednak kilku ulubionych twórców  - m.in. Adriana Szarego, ks. Jana Twardowskiego czy Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego - lub konkretne utwory (m.in. "Piosenkę o końcu świata" Miłosza), których lektura prawdopodobnie nigdy mi się nie znudzi. 

W poezji nie lubię przesadnego patosu, nadymania się, zbyt barwnych i rozbudowanych fraz, nadmiernej metaforyki i symboliki. Cenię zaś autorów za nieszablonowe podejście do swojej pracy, za indywidualizm i kreatywność, a przede wszystkim za prostotę stylu i umiejętność zręcznego posługiwania się językiem -  tak by bez zbędnych upiększeń, wyrazić wszelkie uczucia i opinie.

Chciałabym się też dowiedzieć, jak jest Wasz stosunek do poezji? Co ona dla Was oznacza? Macie swoich ulubionych autorów? Ukochane wiersze? Twórczości, którego z poetów nie lubicie? Może sami coś tworzycie? A przede wszystkim, co myślicie o współczesnej poezji?

Oto nikła jej próbka:

Adrian Szary 

Janek

Gdyby Jan Kochanowski
żył w moich czasach

 kto wie może

razem robilibyśmy

wieczorki w ”Łaźni”

a potem chodzilibyśmy

na piwo

do „Parkowej”

ja bym mówił

to co Janku

jeszcze po jednym

a on ten wiersz

jest dobry ale

tamten popraw

strasznie infantylny

Gdyby Jan Kochanowski

żył w naszych czasach

pewnie nosiłby

długą brodę okulary

i sztruksowy garnitur

a na soboty zapraszałby

na grilla

do Czarnolasu

goście mówiliby

no Johny

fajny tu masz klimat

  

a on siadałby

z laptopem

pod lipą

pisał fraszki

na polityków

pieśni dla księży

i treny dla rodzin

chłopców zakatowanych

bestialsko

przed studenckimi pubami

* * *

Może i lepiej

że nie dożył

tych czasów

że zmarł

przed pięcioma

wiekami

 

Robert Tekieli
Ojcze nasz

Ojcze nasz który jesteś w nie
święć się imię Twoje
przyjdź
bądź        T   oja
ja    w niebie tak    na ziemi
Chleba        ego                ego
      nam dzisiaj

ja     i my odpuszczamy naszym winowajcom  

Co myślicie o tych wierszach?